Szczęście to… sięgać nieba! Zbierać owoce swojej pracy. Mierzyć coraz wyżej i nie ustawać
w staraniach. Bo każde staranie – zwieńczone zarówno sukcesem, jak i niepowodzeniem – na coś się zdaje.
Niepowodzenie daje do myślenia, zastanawia, nasuwa pytania: co poszło nie tak, co poprawić, żeby następnym razem było lepiej? Uczy, nieraz przynosi goryczkę, ale jak moglibyśmy prawdziwie docenić smak słodyczy, nie znając gorzkiego posmaku jej przeciwieństwa?
Sukces rodzi satysfakcję. Budzi zachwyt, wywołuje uśmiech. Przynosi radość i energię do dalszego, już bardziej wymagającego działania – bo jeśli udało się postawić tip-top, to uda się i postawić krok!
Jeśli udało się zamontować kładkę, to uda się zbudować most!
Sukces przeciera szlaki, uczy doświadczeniem, wzmacnia i odkrywa to, co było dotąd nieznane lub znane w małym zakresie. Teraz, jako już wypróbowane, doznane i nieobce, jawi się jako bardziej przyjazne, dostępne, możliwe. Dlatego o sukces zawsze warto się starać. I na fali sukcesu… wypłynąć za horyzont, dotrzeć na sam szczyt, dolecieć do nieba 
