Szczęście to mieć Przyjaciela. Wsparcie w nim, które objawia się w każdej minucie, o jakiejkolwiek porze nie byłoby potrzebne.
Jego uśmiech, który momentalnie raduje i podnosi kąciki własnych ust do góry – i to szeroko, od ucha do ucha.
Jego słowa, które wypełniają całe wnętrze rozgrzewającym ciepłem, które – choć te same – w ustach innej osoby brzmią jednak inaczej.
Jego opieka, dzięki której śpi się spokojniej i czuje się lżej.
Jego mądrość, którą spija się niczym najdelikatniejszą śmietankę z aromatycznej kawy, delektując się jej walorami – światłością, bystrością spostrzeżeń, zadziwiającą trafnością uwag – a jednocześnie czerpie się z niej te wszystkie wartości zachłannie, absolutnie, nie chcąc uronić ani odrobinki, niczym spragniony
na pustyni rześkiej wody. Mądrość z każdego wypowiedzianego zdania, każdej wygłoszonej opinii
i udzielonej porady.
Jego zachęta, motywacja i doping, które sprawiają, że nawet w chwilach obniżonej formy wiara we własne możliwości szybuje do góry, plecy prostują się, oczy otwierają szeroko, wewnętrzna energia wzrasta, a moc do działania powiększa się i powiększa, i objętością przewyższa tę, która była wcześniej w pełnej formie! Okazuje się, że nie ma granic, nie ma limitów, że to, co było wcześniej, każdorazowo stanowi tylko zaczątek do wykrzesania z siebie jeszcze czegoś większego.
Jego bliskość, która daje tak silne poczucie bezpieczeństwa, która powoduje, że wizja siedzenia
w zimnej jaskini, z dala od domu, w środku nocy – tylko dlatego, że w tej wizji obok siedzi Przyjaciel, obejmując swoim mocnym ramieniem i uśmiechając się delikatnie, spokojnie wpatrując w horyzont – staje się nagle… niestraszna, a nawet przyjemna!
Jego wyrozumiałość i dystans, które pozwalają całkowicie być sobą, w tych właśnie momentach,
w których nikomu innemu nie ma się ochoty pokazywać – w wyciągniętych dresach, w pijackim bełkocie, na kacu, wstrząsanym dreszczami choroby, z wysypką, z nieumytymi włosami, z… pietruszką między zębami 
We wszystkich tych sytuacjach, w których chcę się widzieć tylko Ja. I wyłącznie On.
Jego szczęście, które uszczęśliwia mnie.
Mój Przyjacielu – dziękuję i dedykuję ten wpis Tobie 
