Szczęście to spokój. Nie tyle niezdenerwowanie, jak wewnętrzne wyciszenie. Ukojenie i ten stan, kiedy po całym intensywnym dniu można zamknąć leniwie oczy i usłyszeć piękną ciszę.
Bez nerwów i napięć w stylu: „Jeszcze to i to, i tamto do zrobienia!”, bez wyrzutów i żalów typu: „Dlaczego dzisiaj tak się stało? Dlaczego tak zrobiłam/nie zrobiłam tego!!!”. Nie, nie, nic z tych rzeczy.
Te szkodliwe nawyki karmienia siebie wyrzutami sumienia, podburzania poczucia własnej wartości, zakłócania swojego spokoju doprowadzają do niczego innego, jak konsekwentnej przybierającej na sile autodestrukcji. Pożyteczne nie są, szkodliwe za to w dużej mierze. Jeśli stosować je codziennie – to tak, jak dokarmiać codziennie pasożyta, który rośnie i rośnie w środku, aż w końcu pożera w człowieku niemal wszystko, co trzyma go w pionie w tej niezwykłej podróży, jaką zwiemy Życie.
Tak cholernie ważne więc, aby dbać o swój spokój, radość, uśmiech i relaks. O zdrowie – i to nie tylko fizyczne, ale również w przeważającej mierze psychiczne! O samopoczucie. O to wszystko, co napawa nas ukojeniem i wprowadza w stan wewnętrznej równowagi. Po to, by móc stawić czoła wszelkim nerwom, napięciom, wyrzutom i żalom – ale w odpowiedniej, pewnej siebie i asertywnej formie.
Szczęściem jest zatem dowiedzenie się o tym, zrozumienie tego, zaakceptowanie i wzięcie absolutnie do siebie – i wdrożenie w życie nawyku pielęgnacji siebie z największą troską, nawyku dbałości o własny spokój i radosny stan ducha!
I tego wspaniałego doznania na całe życie życzę wszystkim, wraz z życzeniami dobrej spokojnej nocy 
